ماجراجوترین زنان تاریخ

کوهنوردی، سفر به نقاط مختلف جهان و طبیعت گردی امروزه دیگر مختص یک جنسیت خاص نیست و همه می توانند آن را انجام دهند. اما روزگاری بود که فقط تعداد اندکی از مردان چنین توانایی هایی را داشتند. در قرن 19 و 20 میلادی نیز زنانی بودند که در ماجراجویی هیچ کم از مردان نداشتد.

ایزابلا برد (1904 – 1831)

ایزابلا همیشه در جنبش بود و تا جایی که می توانست از نقاط مختلف جهان دیدن کرد. او در جایگاه یک مبلغ مذهبی هرگز یکجا بند نبود و همین امر سبب شد تا در دوره ویکتوریا انگلستان، یکی از ماجراجوترین زنان کشورش باشد.

ایزابلا پس از دهه ها سفر به تمام قاره های جهان سرانجام در سال 1872 به عنوان اولین زن به انجمن سلطنتی جغرافیا معرفی شد. او مولف کتاب «زندگی یک بانو در کوه های راکی» نیز هست. البته قرار نیست ما تمام مقاصدی که برد به آن سفر کرد را برای شما فهرست کنیم، اما دانستن برخی از مناطق خالی از لطف نیست.

او از کوه های آتش فشانی هاوایی، رود یانگتسه چین دیدن کرد و مدتی را نیز با بومیان آینوی هوکایدو زندگی کرد. ایزابلا حتی مرد یک چشمِ کوه های راکی به نام “جیم” را نیز “رام کرد.” گرچه او دست به کارهای خطرناکی می زد، اما همواره منزلت زنان ویکتوریایی را حفظ نمود.

آنی ادسون تایلور (1921 – 1838)

خانم تایلور نسبت به زنان دیگر این فهرست کمتر ماجراجویی می کرد، اما با این حال باز هم ماجراجوی بزرگی محسوب می شود. او در روز تولد 63 سالگی (24 اکتبر سال 1901 میلادی)، خودش را داخل یک بشکه جای داد و بر روی آبشار نیاگارا (یا دقیق تر هورس شو: نعل اسب) شناور شد. تقریبا 90 دقیقه پس از شروع ماجراجویی و پیمودن حدود 46 متر، بشکه دست سازِ خانم تایلور از هم باز شد و او بدون هیچ آسیبی جان سالم بدر برد. البته جای چند زخم و کبودی کوچک روی بدنش ماند.

آن روز خانم تایلور به اولین انسانی تبدیل شد که با یک بشکه آبشار نیاگارا را پیموده باشد. او بلافاصله پس از آن ماجراجویی گفت: «امیدوارم هیچ کس دیگر این کار را تکرار نکند.» او شوهرش را در جنگ داخلی از دست داده بود و امید داشت با آن ماجراجویی بتواند پس از سال ها تحمل سختی، به شهرت و امنیت مالی مطلوبی برسد. گرچه نامش برای مدت کوتاهی بر سر زبان ها چرخید، اما پایدار نبود. او در سن 83 سالگی، نابینا و بی پول از دنیا رفت.

فانی بولاک ورکمن (1925 – 1859)

گرچه بولاک در ابتدا به خاطر شرکت کردن و نوشتن در مورد مسابقات دوچرخه سواری در هند، الجزایر، ایتالیا، اسپانیا و غیره به شهرت رسید، اما بعدها نام او در زمینه کوهنوردی زنان بر جای ماند.

هیچ قله ای از کوه های آلپ سوئیس گرفته تا هیمالیا نبود که بولاک در فکر فتح آن نبوده باشد. او چندین رکورد خوب نیز از خود به جای گذاشت که بهترین آن در سن 47 سالگی (سال 1906 میلادی) رخ دارد. ورزش کوهنوردی در آن سال ها با امکانات کمتری انجام می شد و منحصرا توسط مردان انجام می شد. اما بولاک به همراه یک زن دیگر توانست بین مردان قد علم کند. بولاک پس از ایزابلا برد، دومین زنی بود که توانست وارد انجمن سلطنتی جغرافیا شود. او حتی در زمینه اعطای حق رای به زنان نیز نقش موثری داشت.

نلی بلای (1922 – 1864)

عمده شهرت او به خاطر فعالیتش در زمینه روزنامه نگاری تحقیقی است: یک تحقیق که او در آن خود را به دیوانگی زد تا از این طریق بتواند یک آسایشگاه روانی را از داخل مورد مطالعه قرار دهد؛ به همین خاطر الهام بخش شخصیت سارا پالسون در سری سریال های «داستان ترسناک آمریکایی» شده است.

علاوه بر آن، نلی بلای از حیث سفر به نقاط مختلف جهان نیز حرف های زیادی برای گفتن دارد. درست است که تعداد سفرهای نِلی زیاد بود، اما او زمان زیادی را در مسافرت سر نمی کرد. دلیل دیگر شهرت نلی تقلید از فیلیوس فاگ (Phileas Fogg)، شخصیت اصلی رمان دور دنیا در هشتاد روز نوشته ژول ورن، است که در اواخر دوره ویکتوریا زندگی می کند. نلی در همین شبیه سازی توانست رکورد سفر به دور دنیا در کمتر از 80 روز را بشکند: 72 روز و 6 ساعت و 11 دقیقه و 14 ثانیه.

او سفرش را عمدتا به تنهایی و از نیویورک شروع کرد و در نهایت نیز به همانجا بازگشت. نلی در انگلستان، فرانسه، مصر، سریلانکا، سنگاپور، ژاپن، هنگ کنگ و سان فرانسیسکو توقف داشت. او بیشتر سفر را با قطار طی نبود و خبری از بالن نبود. گرچه رکورد نلی تنها چند ماه پابرجا بود و توسط جورج فرانسیس ترینِ افسانه ای (67 روز) شکسته شد.

گرترود بل (1926 – 1868)

کوهنورد، باستان شناس، نویسنده، نقشه کش، دیپلمات، زبان شناس، موسس موزه و جاسوس بریتانیایی. این برخی از القاب گرترود بل هستند.

عنوان دیگرش «مادر عراق» است زیرا پس از جنگ جهانی اول به بین النهرین رفت و عراق مدرن را ساخت. او بین کشورها مرز تعیین کرد و نظام پادشاهی وفادار به بریتانیا را تاسیس کرد. حتی به دلیل اتفاقات سال های اخیر خاورمیانه، نام خانم بل دوباره مطرح شده است. بل به دلیل مصرف بیش از حد قرص خواب در سن 57 سالگی در بغداد از دنیا رفت.

انی لاندن دِری (1947 – 1870)

“انی لاندن دری کوهن کوپچوسکی” همان مسیر “نلی بلای” را پیش گرفت تا بار دیگر یک زن دوران ویکتوریایی انگلستان موجب حیرت همگان شود. او تصمیم گرفت تا دور دنیا را به دوچرخه – بله دوچرخه – بپیماید. مسیر ابتدایی لاندن دری بوستون بود که از طریق فرانسه، مصر، اورشلیم، سریلانکا، سنگاپور و برخی نقاطِ دیگر مجدد به بوستون ختم می شد.

البته سفر با قطار و قایق نیز در صورت نیز صورت می گرفت. او متولد لیتوانی بود و به خاطر اسپانسرش نام مستعار “لاندن دری” را انتخاب کرد. لاندن دری در واقع نام شرکت تولید کننده آب معدنی بود.

هریت چالمرز ادمز (1937 – 1875)

گرچه شهرت هریت چالمرز ادمز به تدریج از بین رفت، اما او در زمان خودش یکی از چهره های برجسته بود. هریِت مدت ها به عنوان عکاس و خبرنگار مجله “نشنال جئوگرافیک” فعالیت کرد و “انجمن زنان جغرافیدان” را بنیان نهاد.

همیشه نام و ماجراهای هریت در جراید دیده می شد. او از آمریکای لاتین، کوه های آند، سیبری، فرانسه، ترکیه و بسیاری از نقاط جهان دیدن کرد و تنها خانم روزنامه نگار آمریکایی بود که اجازه حضور در جنگ جهانی اول را دشت. بسیاری از خوانندگان مجله نشنال جئوگرافیک بعدها وقتی متوجه شدند که بسیاری از عکس ها و گزارش ها متعلق به یک خانم است، شگفت زده شدند. عکس نخست گزارش نیز متعلق به خانم ادمز است.

جونکو تابی (2016 – 1939)

جونکو تابِی تنها با 1.45 متر قد توانست در دنیای کوهنوردی قد علم کند. در سال 1975 و در سن 35 سالگی، او به اولین زنی تبدیل شد که توانست قله اورست را فتح کند. او همچنین شش قله دیگر، از جمله کلیمانجارو، که به همراه اورست “قله های هفت گانه دنیا” نامیده می شوند را نیز فتح کرد.

تابی در زمانی دست به چنین کارهای زد که زنان دیگر ژاپنی تمایل داشتند در خانه بمانند. او علاوه بر ثبت چندین رکورد، توانست هنجارهای جنسیتی را نیز بشکند. تابی در سال 2012 به سرطان مبتلا شد اما به رغم بیماری همچنان کوهنوردی می کرد. وی در نهایت در سال 2016 و در سن 77 سالگی از دنیا رفت.