صعود به اورست؛ ورود بی تجربه ها ممنوع!

توسط

دولت نپال در اقدامی انقلابی و به منظور کاهش تلفات و صدمات کوهنوردی، قانونی را وضع نموده تا افراد فاقد تجربه صعود به قلل بالای 6500 متر مجوز صعود به اورست از مسیر جنوبی را اخذ نکنند. این قانون همچنین شامل حال افراد نوجوان، مسن و معلولین نیز می شود.

موهان کریشنا سخنگوی وزارت توریسم نپال عنوان کرده است: “شکوه و وقار اورست بایستی حفظ شود و این وزارتخانه به منظور دستیابی به این مهم محدودیت هایی را وضع نموده است”.

همه ساله گردش میلیون دلاری در هزینه کرد لوازم و تجهیزات، آذوقه و مایحتاج سفر به اورست صرف می شود. مجوزهای صعود با بهاء 11 هزار دلار اخذ می شود. علاوه بر زباله های بسیاری که در دامنه های این کوه بر جای می ماند، تلفات رخ داده برای صعود به اورست نقل محافل رسانه‌ها بوده، چهره این کوه را به مانند مکانی آدم کش تنزل می دهد!

درگیری کوهنوردان غربی با شرپاها در سال 2013 ، مرگ 16 شرپا بر اثر سقوط بهمن ، شورش شرپاها به دلیل دستمزد کم در سال 2014 و زلزله نپال به همراه مرگ 19 کوهنورد و خدمه کمپ اصلی در سال 2015 همگی بر بدنامی کوه اورست افزود. همین مشکلات موجب شده تا وزارت گردشگری نپال به دنبال باز گرداندن وجهه اورست باشد و این کوه را از مکانی گردشگری به عظمت چند دهه قبل خود بازگرداند.

کنتون، کوهنورد بریتانیایی که 11 بار به قله اورست صعود کرده است می گوید: “اورست با زبان بی زبانی می گوید نیاز به استراحت دارد. صعود کنید اما فروتن باشید، من شایسته احترام هستم”.

عنوان عدد 6500 متر برای تجربه صعود به اورست می تواند در ظاهر امر تلاشی برای کسب تجربه لازم در صعود به یک کوه باشد، اما برای صعود به اورست فرد نیازمند مجموعه ای از تجربیات صعود به قلل مرتفع است و یک صعود 6500 متر نظیر آکانکاگوآ از مسیر نرمال یا مرآپیک به همراه شرپاهای نپالی تجربه چندانی به همراه نخواهد داشت.

گذشته از افرادی که برای صعود نیازمند حمل تجهیزات هستند و به کمک شرپاها صعود می کنند، نباید محدودیتی برای سایرین در صعود به هیچ کوهی به صرف خطرناک بودن آن وضع نمود. بهتر است دولت نپال قوانینی برای شرایط فعالیت شرپاها وضع نماید تا به هر کاری تن ندهند. چگونه است فردی چون “اریک ویهن مایر” می تواند به صورت مصنوعی دیواره‌ ال کاپیتان را (البته در حمایت سایرین) صعود کند. تنها با راهنمایی دیگران و بر روی پاهای خود از قله اورست بالا رود و تنها به خاطر ناآگاهی برخی گردشگران که از مشقات صعود او بی خبرند فردی بی دست و پا قلمداد گردد؟ اورست در همان حد که توانسته موجب تلاش فردی سرطانی، فردی دارای MS، فردی دارای یک پای مصنوعی، فردی نابینا و … شود، گویای عزم و توانایی بشر است. پس بهتر است با دید مثبت به ایشان بنگریم نه به‌ عنوان افرادی ناتوان.

منبع: کوه قاف

ارسال یک نظر

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

همچنین ممکن است دوست داشته باشید