این ده مورد عبارت اند از: غیبت و دخالت در امور خصوصی و شخصی دیگران، عدم رعایت حق عابرین پیاده، حفظ نشانه های نو بودن کالا، تنبلی و از زیر کار در رفتن، تجمل گرایی و مصرفی شدن، فقدان فرهنگ تشکر و احترام، عدم رعایت نظافت شخصی و شهری، درگیری در صف و نوبت، پرورش اندام برای رعب و ترس و اسراف. در ادامه به بررسی این موارد می پردازم … سعی کنیم اینگونه نباشیم.
غیبت و دخالت در امور خصوصی و شخصی دیگران
یکی از سوژه های اصلی محاورات که به شدت بین مردم مرسوم شده است عمل زشت غیبت می باشد. این روزها زمانی که افراد همدیگر را ملاقات می کنند و یا در میهمانی ها حاضر میشوند عملا حرفی جز غیبت کردن در مورد دیگران ندارند و با هیجان کامل به این کار مبادرت می کنند. برخی هم به خود اجازه میدهند در حریم خصوصی ترین مسائل دیگران وارد شوند و به امر و نهی و دخالت های بی مورد بپردازند.
عدم رعایت حق عابرین پیاده
در اکثر نقاط دنیا دیدن یک عابر پیاده در خیابان به معنای فرمان ایست و احتیاط برای راننده مقابل است در صورتی که در ایران برخی رانندگان به محض دیدن عابر پیاده سرعت خود را بیشتر نموده و بدون لحاظ کردن مسائل ایمنی و حق تقدم با بی رحمی تمام و با ایجاد رعب و وحشت برای عابرین پیاده به مسیر خود ادامه میدهند.
حفظ نشانه های نو بودن کالا
همسایه تان اتومبیلی نو خریداری کرده اما بعد از سپری شدن یک هفته هنوز برچسب شماره اولیه که به صورت تکه کاغذی روی شیشه جلو چسبیده است را جدا نکرده و حتی فوم هایی که بصورت ضربه گیر در اطراف درب های ماشین نصب شده است کماکان وجود دارند. دوست تان نیز بعد از گذشت یک هفته هنوز برچسب روی نمایشگر گوشی موبایل جدیدش را جدا نکرده است.
تنبلی و از زیر کار در رفتن
متوسط ساعت مفید کار در ایران کمتر از یک ساعت و سی دقیقه می باشد که دلیل آن نبودن فرهنگ کار، فقدان انگیزه، تنبلی و بی مسئولیتی افراد است. این امر باعث نارضایتی ارباب رجوع، پایین آمدن کارایی و بهره وری و در کل کاهش پیشرفت ملی خواهد شد.
در اغلب شرکت ها، ادارات و سازمان ها اینگونه باب شده که کسی زرنگ و با ذکاوت است که تا حد امکان از انجام مسئولیت هایش شانه خالی کند و کم کاری را استراتژی اصلیش بداند و در عین حال حقوق و مزایایش را بصورت تمام و کمال دریافت نماید.
کارمندان هیچ تلاشی در راستای بالا بردن کیفیت و راندمان شرکت انجام نداده و در عین حال انتظار بالا رفتن درآمد خود را دارند. به ارباب رجوع کمتر احترام گذارده می شود و طلب کارانه با وی برخورد می شود.
تجمل گرایی و مصرفی شدن
امروزه شاهد آن هستیم که جامعه با سرعتی باور نکردنی به سوی مصرفی شدن در حال حرکت است. افراد به جای سرمایه گذاری پول خود در مکان مناسب و برای تولید بیشتر و اشتغال زایی ملی، ترجیح می دهند با خرید اتومبیل های گران و کالاهای لوکس مصرفی ظاهری معقول کسب نموده و اعتبار خود را در بین اطرافیان شان بالا ببرند.
چشم و هم چشمی های فراوان، گرفتار وام ها و قرض های سنگین شدن و استرس از جمله پیامدهای این مسئله است. اکثر مردم خوشبختی را در تجملات و برتری مالی می دانند و بین نیازها و خواسته هایشان تمایزی قائل نمی شوند. مسابقات و رالی خرید امری ناپسند ولی متداول در جامعه ایرانی است.
فقدان فرهنگ تشکر و احترام
از کوچه و خیابان گرفته تا دانشگاه و محل کار و اماکن عمومی، کمتر شاهد شنیده شدن جملاتی مانند “از لطف شما ممنونم” ، “خواهش میکنم” ، “اختیار دارید” ، “تمنا می کنم” ، “بفرمایید” ، “بزرگوارید” ، … هستیم.
بجای آن فضای زیرآب زنی، استفاده از الفاظ ناشایست، بی حرمتی به افراد مسن، به سخره گرفتن افراد، بالا بردن تن صدا، … امری متداول شده است. مردم باید بیاموزند احترام به دیگران، احترام به هویت ملی یک کشور محسوب می شود. اگر افراد یک مملکت به یکدیگر احترام نگذارند چگونه می توانند انتظار کسب احترام از ملت های دیگر را داشته باشند؟
عدم رعایت نظافت شخصی و شهری
احتیاج به توضیح ندارد که متاسفانه نظافت شخصی و اجتماعی از طرف برخی افراد جامعه رعایت نمی گردد. از طرز لباس پوشیدن تا بوی بدن و دهان و آرایش موها گرفته تا ریختن زباله در محیط های شهری و تفریحی.
درگیری در صف و نوبت
صف ها هر کجا و به هر علتی که تشکیل شوند معمولا تبدیل به جولانگاه بی نظمی، درگیری، فحاشی و هتاکی عده ای از افراد به اصطلاح “زرنگ” خواهند شد. حفظ نظم و ترتیب در صف نشان دهنده بالا بودن رتبه اجتماعی و فرهنگ کسانی است که در صف حضور دارند.
متاسفانه شاهد آن هستیم که در برخی امور مذهبی و خیریه مانند سرو غذای نذری نیز چنین بی نظمی ها و زد و خوردهایی بوجود می آیند. احتمالا باید برخورد کرده باشید در مجالس عروسی گاهی زمان سرو شام جمعیت با چه سرعتی به سمت میز سلف سرویس هجوم می آورند
پرورش اندام برای رعب و ترس
شاید دیده باشید پسرانی که با اندام های پرورش یافته و عضلانی در حالی که بازو و سینه های خود را در معرض نمایش گذاشته اند با چهره ای مهاجم و آماده درگیری در همه جا پرسه می زنند! آنها با نگاه خود اطرافیان شان را به مبارزه می طلبند
چه نکوهیده است زمانی که برخی افراد انگیزه های اصلی ورزش و تناسب را فراموش کرده و صرفا برای عرض اندام، قلدری و جلب توجه در سطح جامعه اقدام به حجیم کردن عضلات خود می کنند.
اسراف، اسراف، اسراف
اسراف یعنی زیاده روی در مصرف، بیهوده مصرف کردن، بیش از نیاز مصرف کردن، مصرف کنترل نشده، دور ریختن چیزی که می توان از آن استفاده کرد. کافیست با محاسباتی ابتدایی متوجه شوید که میزان اسرافی که در کشور به عناوین مختلف همه روز در حال انجام است اگر جلوگیری می شد، چه میزان در صرفه جویی خانوادگی و ملی اثر می گذاشت و مشکلات چه تعداد از مردم حل می شد.
متشکرم از افکار زیبایی را که در مغز تون برای آموزش دادن به ما هم نوعانتون میپرورونید. دوستتون دارم. (دوست داشتنم تعارف ایرانی نیست، اگر در سخت ترین حالات روحی قرار بگیرم این نوشته هاست که میتونه باز من و به خودم نزدیک کنه).
بابا دمتنو گرم عین واقعیته امیدوارم من به شخصه بتونم که اینا رو رعایت کنم
درود بر شما و مرسی
خيلی جالب بود، خوشحالم كه از اين ده مورد، نه تاشون در من صدق نميكنه
اطمينان داشته باش گفتن و نوشتن اين مطالب موجب تغيير رفتار افراد نميشه يه راه ديگه پيدا كن
ممنون كه لينك مون كردی
تفتان در خدمتيم – منتظرتم
ميبينمتون
برقرار باشيد
اووووووووووووه چه با دقت شمردند واقعا … کاشکی اینها از بین میرفتند
میثم عزیز مطلب خوبی بود.
خوشبختانه این فرهنگ ها یه خورده با ارکان کوهنوردان فاصله داره و این همون قدرت کوهستانه. کوهنورد باشی
سلام وبلاگ باکلامت زیبا و با محتواست.
بیشتر از این ده مورد هم داریم کاش همشون نبود مثلا یکی اینکه هرجا که میریم عادت داریم زغال برداریم رو در و دیوار و آثار باستانی اسم مون رو یادگاری بنویسیم و این در سال های اخیر بین ما ایرانی ها متاسفانه بیشتر رایج شده خوب دیگه یکی از مهم ترین کاربردهای سوادمون هست.
ممنون. عالی بود و خسته نباشی آقا میثم